آلیاژ غیر آهنی که با افزودن عناصر دیگر به مولیبدن به عنوان ماتریس به وجود می آید.عناصر آلیاژی اصلی هستندتیتانیومزیرکونیوم، هافنیوم، تنگستن و عناصر خاکی کمیاب.تیتانیوم، زیرکونیوم وآلیاژ مولیبدنعناصر هافنیوم نه تنها یک محلول جامد اثر تقویت کننده بر رویآلیاژ مولیبدن، انعطاف پذیری در دمای پایین آلیاژ را حفظ می کند، اما همچنین یک فاز کاربید پایدار و پراکنده را برای بهبود استحکام و دمای تبلور مجدد آلیاژ تشکیل می دهد.آلیاژ مولیبدندارای هدایت حرارتی خوب، هدایت الکتریکی و ضریب انبساط کم است.در دمای بالا (1100 ~ 1650 ℃) استحکام بالایی دارد و پردازش آن آسان تر از تنگستن است.می توان از آن به عنوان شبکه و آند لوله الکترونی، ماده پشتیبانی کننده منبع نور الکتریکی استفاده کرد و برای ساخت قالب های ریخته گری و اکستروژن و قطعات فضاپیما استفاده کرد.زیراآلیاژ مولیبدندارای شکنندگی دمای پایین و شکنندگی جوش است و دمای بالا به راحتی اکسید می شود، توسعه آن محدود است.آلیاژهای مولیبدن تولید شده صنعتی شامل آلیاژهای مولیبدن-تیتانیوم-زیرکونیوم، مولیبدن- تنگستن و آلیاژهای خاکی کمیاب مولیبدن هستند.پرکاربردترین نوع اول است.روش های اصلی تقویت آلیاژهای مولیبدن، تقویت محلول جامد، تقویت رسوبی و سخت کاری کاری است.از طریق پردازش پلاستیک می توان صفحات آلیاژ مولیبدن، نوارها، فویل ها، لوله ها، میله ها، سیم ها و پروفیل ها را تهیه کرد و استحکام آن را بهبود بخشید و انعطاف پذیری در دمای پایین را بهبود بخشید.